Nowy Rok wita się w Bułgarii tradycyjnie „surwaknicami”, czyli rózgami splecionymi w pętlę i przyozdobionymi kwiatami. Składający noworoczne życzenia uderza „surwaknicą” adresata owych życzeń, mówiąc:
..Surwa, surwa godina, wesoła Nowa godina!
Złaten kłas na niwa,
Żiwo-zdrawo dogodina,
Oogodina, do amina!”
W swobodnym tłumaczeniu oznacza to:
„Szczęśliwego Nowego Roku, Wesołego Nowego Roku! Złotej pszenicy w polu, zdrowia, szczęścia w przyszłym roku. Amen!”
W pierwszym dniu Nowego Roku obchodzi się Wasiłowden. Wtedy najstarsza w rodzie gospodyni przygotowuje specjalną banicę, do której wkłada gałązki derenia — symbol zdrowia i dostatku w domu, a także mały pieniążek. W czasie uroczystej kolacji w obecności wszystkich członków rodziny dzieli ciasto na porcje. Od znalezienia owej monety w swoim kawałku ciasta wyprowadzają domownicy wróżby pomyślności w całym roku.
Inną piękną tradycją zimową, która przetrwała jeszcze na bułgarskich wsiach, są harce „kukerów”. Przebierańcy ci odwiedzają wiejskie zagrody w okresie zapustów, a tańce ich zapewnić mają bogate zbiory i dostatek domów. Strój kukerów jest oryginalny: składa się przede wszystkim z nakładanej na głowę maski o skomplikowanej konstrukcji, która jednak nie przywodzi na myśl analogii z Ku-Klux-Klanem. Czapa kukerska jest wesoła, wymalowane są zresztą na niej zwykle zarysy twarzy, zdobią ją sztuczne kwiaty, owoce, gniazda ptasie, ptaki, małe zwierzęta itd. misternie umieszczone na drewnianym rusztowaniu. Tancerz ubrany jest w kożuch włożony włosem na wierzch, przepasany skórzanym pasem, z którego zwisają owcze dzwonki różnej wielkości. Stary, nieco pogański w swoim charakterze obrzęd kukerskich tańców zadomowił się ze względu na malowniczość nie tylko w zespołach folklorystycznych miasta Pernik, ale i w programach rozrywkowych nocnych lokali.
Na jednym ze wzgórz otaczających Złote Piaski bieleją ostre linie dachów i elementów dekoracyjnych przypominających kształtem czapy „kukerów”. To lokal „Kukerite”, bardzo drogi i bardzo ekskluzywny, w którym szczególną atrakcją jest program — zawsze ciekawy i egzotyczny dla cudzoziemców, a opracowany na podstawie tej właśnie starej i żywej jednocześnie bułgarskiej tradycji.
