Wpływy różnych ludów kształtujących przez wieki kulturę i obyczajowość Bułgarów nie mogły również ominąć narodowej kuchni. Zdecydowanie najsilniejszy wpływ na sposób odżywiania się Bułgarów wywarli Grecy i Turcy związani z tym krajem bezpośrednio przez długie stulecia. Niezależnie od tych oczywistych wpływów udało się jednak kuchni bułgarskiej zachować w pełni swój odrębny, narodowy charakter. Fakt, że tutejsze potrawy smakują dzisiaj zupełnie inaczej niż ich odpowiedniki w Turcji, Grecji lub Serbii, zawdzięczamy regułom, z których najważniejsze — to:
• zachowanie odpowiednich proporcji między produktami podstawowymi a użytym do ich przyrządzenia tłuszczem;
• jednoczesne duszenie, zapiekanie lub gotowanie mięsa i warzyw, co pozwala na uzyskanie bogatego bukietu zapachowego;
• obróbka cieplna — zawsze na małym ogniu;
• sporządzanie zasmażek nie „na sucho”, lecz rozprowadzanie ich bulionem, pomidorami itp.;
• stosowanie właściwych, określonych dla każdej potrawy przypraw z miejscowych traw i ziół; potrawy duszone z mięsem przyprawia się papryką, pieprzem, liściem laurowym, angielskim zielem; specjalnego smaku rybie dodają szafran i estragon, natomiast do dań jarskich stosuje się przyprawy łagodne: do soczewicy i grochu „czabrec” (cząber), do białej fasoli — miętę i czosnek, do kabaczków, fasolki szparagowej lub „taratora” — koper i czosnek;
• niemal do wszystkich potraw, nawet mięsnych, używanie zsiadłego mleka (jogurtu) zamiast naszej śmietany;
• przed podaniem do stołu doprawianie każdej potrawy kolorystycznie i smakowo zieloną nacią pietruszki lub koperku.
Kuchnia starobułgarska pozostawiła swoim spadkobiercom wielką różnorodność potraw, które odznaczają się wykwintnym smakiem, aromatem, bogatymi walorami odżywczymi. Stosowane w niej były najróżniejsze produkty — małże, ostrygi, ślimaki, raki, ryby, mięsa, podroby, warzywa, owoce, w stosunku do których kuchnia ta miała wysokie wymagania; musiały być świeże, zdrowe, soczyste, jedne mniej, inne bardziej dojrzałe. Potrawy były na ogół zapiekane lub duszone we własnym sosie, z niewielką ilością tłuszczu, w glinianych garnkach postawionych w żarze ogniska lub w ciepłym popiele. Mięsa opiekane były najczęściej na ruszcie lub rożnie.
